www.lynchland.eu

prawdziwek

Nie żyje jeden z najwybitniejszych polskich aktorów. Na mnie osobiście duże wrażenie zrobiły jego kreacje w filmach Zanussiego - "Barwy ochronne" i "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową", a także w "Bez znieczulenia" Wajdy.

Wszystkie trzy filmy godne polecenia.

"Barwy ochronne" to znakomity portret środowiska akademickiego. Obrazuje to, że w karierze akademickiej liczą się koneksje i znajomości, osobiste sympatie i antypatie pracowników naukowych, a nie intelektualny potencjał, czy nakład pracy włożony w badania. Ponadto pokazane jest, że postawa osoby, która stara się "być w porządku", nie popłaca w życiu, zarówno zawodowym, jak i osobistym. Zapasiewicz gra tu rolę cynika, wprowadzającego młodego pracownika w tajniki tego środowiska.

Druga pozycja dotyczy procesu umierania i pogodzenia się ze śmiercią. Zapasiewicz doskonale odgrywa człowieka zmieniającego stosunek do życia i śmierci, ale przeżywającego cały ten proces świadomie i pozostającego do końca istotą w pełni racjonalną.

"Bez znieczulenia" pokazuje wiele niestety wciąż aktualnych i smutnych prawd dotyczących społecznych mechanizmów. Młodzi gniewni półinteligenci wypierają doświadczonych profesjonalistów podlizując się władzy. Miernota jest postrzegana jako ciekawszy partner życiowy niż jednostka wybitna, bo daje poczucie partnerce, że jest wreszcie potrzebna. Bycie w porządku i postępowanie w zgodzie z własnym sumieniem nie popłaca, gdyż człowiek taki zostaje pozbawiony wszystkiego przez jednostki postępujące bez skrupułów, posuwające się do oszczerstw. Zapasiewicz gra tu rolę niezłomnego wybitnego dziennikarza, który godnie podejmuje przegraną walkę z tymi właśnie przeciwnościami.