www.lynchland.eu

remiks · Wysłany: Śro 0:33, 14 Mar 2007 Temat postu:

nie wywołujmy Romka z lasu Laughing

bo przybedzie z reszta "Tercetu Egzotycznego" i z ich wielkim przłozonym padre director i wtedy bedzie Meksyk Laughing

prawdziwek · Wysłany: Śro 23:41, 14 Mar 2007 Temat postu:

Propozycja dla Qbina:

A może by tak tę radosną wiadomość o tym, że telewizja nada (zapewne przez pomyłkę...) jedno z najwybitniejszych dzieł Mistrza włączyć do działu newsów na dl-site, tak, aby mogła zostać łatwo zauważona przez wszystkich zainteresowanych?

Gość · Wysłany: Sob 4:23, 24 Mar 2007 Temat postu:

Witam i pozdrawiam wszystkich na forum! Smile

Co sądzicie o tej "wykładni" MD?

[link widoczny dla zalogowanych]

Najmniej pewnym punktem jest martwe ciało na łóżku widziane we śnie ale autor dosyć sensownie to tłumaczy. Wg mnie powyższa teoria nie ma słabych punktów...

I na koniec - czy kogoś ten film film przeraża i niepokoi czy tylko mnie? Niby nie horror a ma coś w sobie... Shocked

prawdziwek · Wysłany: Sob 13:23, 24 Mar 2007 Temat postu:

Po pierwsze, warto zauważyć, że przytoczona interpretacja nie jest jakoś szczególnie odmienna od tych, które od dawna krążą po internecie i są w pewnym stopniu uznane za "obowiązujące", np.: [link widoczny dla zalogowanych]

Po drugie, zgadzam się, co do najważniejszych kwestii, aczkolwiek uważam ją za odrobinę zbyt powierzchowną i de facto nie wiele więcej wnoszącą, jeśli wziąć pod uwagę to, co do tej pory na temat tego filmu miałem okazję przeczytać. Autor skupia się na wyjaśnieniu tego, co się stało (i wychodzi mu to całkiem nieźle), ale nie tłumaczy niektórych istotnych symboli i roli użytych przez autora środków.

Np. jest dosyć problematyczną kwestią, czy Betty jest istotnie personifikacją Diane, czy może raczej personifikacją JEJ WYOBRAŻENIA O SOBIE SAMEJ. Problematyczna jest też postać Rity: czy chodzi tu tylko o fantazję/myślenie życzeniowe Diane na temat Camili, czy może jednak o coś więcej - Rita posiada bowiem pewne cechy, które współgrają z obecnym stanem ducha Diane - wymazanie pewnych wydarzeń z pamięci, strach, niepewność co do własnej tożsamości itd. (zob. kwestie wcześniej poruszane w tym wątku.)

Interpretacja pozostawia wciąż wiele otwartych pytań - np. "kim jest Kowboj?", "dlaczego pewne postacie z "realu" i ze snu mają te same twarze", "Dlaczego Betty znika, a pudełko otwiera właśnie Rita?" itd.

Nie wiem również, skąd autor wziął przeświadczenie, że staruszkowie to rodzina Diane. Słowa "Miło cię było poznać" raczej na to nie wskazują.

Jeśli chodzi o interpretację sceny "z trupem", nie zgadzam się z nią, mam chyba lepszą i może kiedyś coś na ten temat napiszę.

Oczywiście, że zgadzam się, iż film jest przerażający i bardzo przygnębiający, ale staje się taki tak na prawdę dopiero w momencie, gdy się go zinterpretuje. Jeszcze jeden dowód na to, że osoby, które odmawiają interpretacji MD w imię "magii kina" i przyjemnego uczucia "tajemniczości" tracą możliwość zrozumienia całkiem niegłupiego przesłania tego dzieła.

Gość · Wysłany: Sob 14:26, 24 Mar 2007 Temat postu:

Pisząc o przerażeniu i niepokoju miałem na myśli uczucia, których doświadczyłem podczas oglądania filmu, na bieżąco. Treść filmu, różne techniki i triki filmowe typu zbliżenia twarzy itp. oraz niepokojąca muzyka sprawiają, że za każdym razem kiedy oglądam ten film (dotąd trzy razy) autentycznie się boję - a nie doświadczyłem tego np. na 90% horrorów, które oglądałem. Brak potworów, dosłownej ohydy w postaci krwi, mięcha, glutu, szponów itp. a straszniej... Cool

prawdziwek · Wysłany: Sob 16:00, 24 Mar 2007 Temat postu:

Ja osobiście klasycznych horrorów nie lubię, widok krwi, mięcha itd. mnie jakoś nie przeraża. Co najwyżej przerażać mnie może prymitywizm autorów tego rodzaju filmów, którzy ohydne i szalone wizje rodem z rzeźni postanawiają pokazywać na ekranie i męczyć widza tego rodzaju obrazami. A tak właściwie, to jeszcze bardziej przeraża mnie, że horrory zdobywają aż tak liczną widownię.

Co do uczuć "na bieżąco" - to kiedy oglądałem pierwszy raz MD były one cokolwiek mieszane. Film mnie owszem w jakimś stopniu wciągnął, ale mniej więcej w połowie stwierdziłem, że chyba reżyser prowadzi z widzem jakąś dziwną, "nieczystą" grę. Scena otwarcia pudełka, a zwłaszcza ta część filmu, która nastąpiła po niej przyprawiła mnie o niezły zawrót głowy. Zaś pierwsza myśl, gdy ujrzałem napisy końcowe, w nieco ocenzurowanej postaci brzmiałaby mniej więcej: "I co to wszystko w ogóle miało być?". Przyznam się bowiem, że oglądając ten film oczekiwałem, że na końcu zostanie jakoś podane, albo przynajmniej mocno zasugerowane rozwiązanie zagadki. Tak więc nie mógłbym wiele dobrego o tym filmie powiedzieć, odwołując się wyłącznie do swoich uczuć, które na bieżąco towarzyszyły mi w czasie pierwszej projekcji.

Tak na prawdę dopiero przemyślenia, które nastąpiły PO PROJEKCJI, spowodowały, że jestem skłonny uznać ten film za genialny. Po pierwsze, w miarę prędko doszedłem do wniosku, że istotą tego dzieła jest konfrontacja marzenia i smutnej rzeczywistości. I szczerze mówiąc dopiero ta konstatacja wywołała u mnie rzeczywisty niepokój. Uczucie to narastało w miarę uświadamiania sobie, że to główna bohaterka ponosi w największym stopniu winę za swoje nieszczęście, choć stara się ten fakt wyprzeć ze świadomości.

Kolejne projekcje uświadomiły mi natomiast jak bardzo misternie to dzieło zostało skonstruowane. Wiele rzeczy, które wydawały się dziwne i niezrozumiałe okazywały się bardzo sensownymi elementami składającymi się na portret psychologiczny Diane. Elementy układanki zaczęły doskonale pasować. Ale równocześnie obraz wyłaniający się z tego wszystkiego stawał się coraz bardziej przygnębiający, choć w swej istocie zadziwiająco prawdziwy.

Gość · Wysłany: Sob 18:39, 24 Mar 2007 Temat postu:

W skrócie:
- oglądając horror siedzę i patrzę na bohatera trochę jak na zwierzątko w laboratorium - "ucieknie przed człowiekiem - piłą czy zginie". Najczęściej nie zginie (choć ostatnio bywa, że giną wszyscy pozytywni herosi - ewolucja gatunku? Wink

) przynajmniej jeden, ale jakoś nie jest mi łatwo wczuc się w sytuację seksownej nastolatki uciekającej przed dwumetrowym olbrzymem z zakrwawionym tasakiem.
- twórca MD natomiast w jakiś magiczny sposób przenosi mnie w swój świat, nie od razu, lecz w powolnym procesie odrywania widza od rzeczywistości przy pomocy kolejnych scen zmuszających szare komórki do wzmożonego wysiłku. To zabieg podobny do wykorzystywanych przez domokrążców: nie proponują oni od razu "czy kupi Pan/Pani drzwi?" a pytają "czy te drzwi mają dodatkowe kołki boczne i wzmacniane zawiasy?". Do diabła! Nie pamiętam, wie Pan musze sobie przypomnieć... I już poprzez zmuszenie mojego mózgu do pracy facet wciąga mnie do rozmowy i wzbudza moje emocje (wkurzenie bądź zainteresowanie). I podobnie Lynch: rzuci na patelnię kilka symboli, podlanych zaskakującymi scenami, posypie pełną napięcia ciszą ("dlaczego oni nic nie mówią, o co im chodzi?") i smacznego biedny/wniebowzięty (niepotrzebne skreślić) widzu!!! Smile

No i właśnie po pewnym czasie zajadania się tym mistrzowskim kinowym risotto czuję, że jestem już bardziej "tam" niż "tu". Za dużo łamigłówek, ciszy, zaskoczeń, zbyt smacznie, żebym zdołał oglądać to "neutralnie", konsumować koniuszkiem widelca z serwetką na piersi, opycham się już bez zahamowań pochłonięty smakiem tego arcydzieła.
A że miejsca takie jak np. teatr "Silentio" nie są miejscami w których chciałbym się znaleźć - przerażenie i niepokój, których niedane było mi zaznać podczas pojekcji "teksańskiej masakry piła mechaniczną II" daje się odczuć w pełnej rozciągłości. Surprised

Gość

No dobra, potrzebowałam trochę czasu, żeby przetrawić ten film, zarąbiście mi się podobał dopóki nie przeczytałam interpretacji Introvedera i prawdziwka, którzy tak sobie kadzą we wzajemnych wypowiedziach, że aż mi zbrzydło wszystko. Może i macie rację, może i Wasze intepretacje są najbardziej zbliżone, ale interpretacja weronik o wiele bardziej mi pasuje, jest napisana wprost bez waszych zawiłości. Zastanawiam się czy się odnajdujecie w tym co piszecie, czy po prostu nawzajem się nakręcacie. Ale cóż, to jest forum, każdy ma prawo się wypowiedzieć przecież!
Szczerze powiem, oglądałam i przyjmowałam film intuicyjnie, kazdy ma do tego prawo i każdy go odbiera na swój sposób. Filmowe kobitki to tak naprawdę skupisko tych wszystkich postaci, bo w każdym jest miłość, strach, zdrada, pogoń za sukcesem i najczarniejsze myśli o mordzie! Kowboj, hmmm jest jak ta postać w Dekalogu Kieślowskiego, ktora pojawia się w każdym z odcinków, jest odpowiednikiem czegoś co pilnuje, ostrzega, trzyma pewną pieczę, ale daje wybór popełnienia czynów dobrych lub złych!
Sen po smierci, nieświadomość samobójcy, że nie żyje - to jest możliwe, i sądzę, że Mistrzowi m.in. o to chodziło, w końcu to Lynch!!!!

prawdziwek

Gość

Interpretacja tej pani jest bardzo naciągana, koledzy może i kadzili sobie niemiłosiernie ale dosyć przejrzyście się z nią rozprawili... Cool

doggod

Moim zdaniem MD równiez należy do jednych z najwybitniejszych filmów, nie tyylko w dorobku LYNCHA, ale w ogóle kinematografii światowej. Jedynie PERSONA Ingmara BERGMANA moze z nim się równać...

Kilku moich spostrzeżeń:

1. Prawdziwa bohaterka fizycznie wyglada tak, jak wskazują palcem na zdjecie bossowie filmowi, twierdząc, że "TO JEST TA DZIEWCZYNA!". Zatem zarówno BETTY z marzenia jak i pozornej rzeczywistości nie jest właściwą osobą z rzeczywistosci. To samo dotyczy RITY. Kim one są, poniekąd opisałem w poście na temat TWIN PEAKS;
2. RITA jest symbolem tej warstwy świadomosci bohaterki, która jest odpowiedzialna za popęd seksualny i strach - czyli stricte demoniczną stronę człowieka. RITA jest zwierzęciem niemalże - nie posiada pamięci, śpi pod drzewem jak pies, a rano sąsiadka COCO jest zdenerwowana, ze znów jakis pies nasrał na posesję... Ta sama RITA namawia główną bohaterke do "pójścia na skróty", co mozna rozumieć dwojako. raz, jak już PRAWDZIWEK słusznie to zinterpretował, świadczy to o tych pokusach, aby zdobyc popularność dzieki znajomością, pieprzeniem się z reżyserami i innymi, a nie swoją mozolną pracą. A dwa - jest to pokusa popełnienia samobójstwa, by dalej nie cierpieć i ukoić swój ból istnienia.
RITA to ta kurewska strony głównej bohaterki - byc moze dlatego płatny morderca szukał jej wsród prostytutek z ulicy?
3. Zwrócić też należy uwagę na numerację domów, w których zamieszkiwała główna bohaterka - najpierw była to 12 a potem 17 - dwójka w pierwszym domu wskazuje na rozszczepienie jaźni bohaterki, nie mogła sie z tym pogodzić, chciała byc szcześliwa, wiec zamieniła się domami z sasiadką - 7 jest symbolem szczescia - niestety, zarówno w pierwszym domu, jak i drugim ktoś lub cos jest ciągle obecne i przypomina się swoją obecnością - zupełnie jak te dzwoniace telefony do głownej bohaterki, próbujące ją namierzyć...ta jedynka z przodu 2 i 7 moze z jednej strony wskazywać na pierwiastek demoniczny, który nęka bohaterkę, a z drugiej strony, jako zwykłe wyrzuty sumienia spowodowane niepogodzeniem sie swoją kurewską naturą;
5. Daje wiele do myślenia również scena w teatrze, gdzie siedzą sobie RITA i BETTY i w pewnym momencie widac charakterystyczny, nerwowy tik u BETTY, zupełnie taki sam jak w ERASERHEAD miała matka dziwnego dziecka - przelotna partnerka HENRY'EGO;
6. Nie bez kozery szefa mafii w MD gra ten sam aktor, który w TWIN PEAKS grał KARŁA. W moim odczuciu LYNCH łopatologicznie podpowiedział odbiorcy kto stoi za tym, aby główna bohaterka przestała marzyć i wreszcie wróciła na ziemię, ponosząc konsekwencję swojego postepowania.

prawdziwek

weronik

prawdziwek - forum to wymiana myśli, a ty nie jesteś bogiem, żeby decydować kto ma rację i w jaki sposób mają być prowadzone dyskusję. Wyluzuj albo stwórz sobie bloga gdzie będziesz Panem życia i śmierci Smile

. A tak odstraszasz tylko userów od forum.

prawdziwek

weronik

No to nie pozostaje mi nic innego jak współczuć wszystkim tym, którzy w Ciebię wierzą Smile