www.lynchland.eu

prawdziwek

Być może rzeczywiście z tym Mikiem nieco przesadziłem. Zabarwienie erotyczne - jest jak najbardziej jest wyczuwalne.

Swoją drogą, czy nie przypomina to nieco sposobu, w jaki Leo traktował Shelly?

Introverder

prawdziwek

A ja zaczynam widzieć całą sytuację Lelanda nieco inaczej. Uwaga AstrayGirl o erotyzmie wydaje mi się całkowicie na miejscu.

Otóż poprzednio przyjmowałem za pewnik, że mamy wyraźną opozycję Leland ojciec - Bob. Teraz widzę sprawę inaczej. To wszystko jest jeszcze bardziej perwersyjne, niż się może na początku wydawać

Leland dobiera się do własnej córki - jako Bob, ale z drugiej strony, on jest w Laurze do szaleństwa zakochany. Nie sądzę, aby to taki stan można było posądzić Boba - zwłaszcza że jego twarz pojawia się w konkretnych momentach. Te wszystkie huśtawki, sceny zazdrości itd. dają się doskonale wytłumaczyć właśnie dzięki temu.

Ale co najważniejsze, da się też wytłumaczyć, dlaczego Leland jeździł do Teresy. Przecież Bob ma wszystko czego chce w domu Lelanda. Po co mu jeszcze Teresa?

"Jesteś tak podobna do mojej Laury". Te słowa Lelanda w momencie, gdy patrzy na zdjęcie Teresy wszystko wyjaśniają. Leland widzi, że w jego relacji do Laury jest coś niewłaściwego. Znajduje sobie obiekt zastępczy - po to, by jego Bob mógł wyładowywać na Teresie swoje żądze. Niestety, rosnące wymagania Boba (koleżanki), powodują, że sytuacja się robi zawikłana. Teresa zaczyna się orientować w relacji Leland - Laura, szantażuje go. Leland zaczyna się bać. Strach powoduje, że pełną kontrolę nad nim przejmują "demony", co prowadzi do zabójstwa.

Pamiętamy scenę, w której Leland ze łzami w oczach zabija Laurę. To nie muszą być łzy ojca, to mogą być łzy osoby zakochanej. (Zauważmy, że rozpacz Lelanda po śmierci córki ukazana w TP wydaje się mimo całej tragedii przesadzona. Ale jeżeli on myśli o Laurze jako ukochanej, to już mniej.)

Co może oznaczać scena nałożenia pierścienia? Teresa ma pierścień i szantażuje Lelanda. Leland się boi - zabija. Być może Laura sugeruje coś podobnego - nie będę już "grzeczną dziewczynką", która zaraz o wszystkim zapomni, albo zachowa to wszystko tylko dla siebie. Leland znów musi zabić ze strachu. Tym razem jednak zabija kogoś, kogo do szaleństwa kocha. Na tym polega cały dramat.

Na koniec uwaga ogólna. Wiemy, że drzwi do chat otwierają miłość i strach. Z tego co zauważyłem, przyjęło się interpretować, że miłość dotyczy Białej a strach Czarnej Chaty. Otóż nic bardziej błędnego. Miłość otwiera drzwi do obu. Z jednej strony wiąże się z nią bowiem perspektywa szczęścia (Biała Chata), z drugiej zaś niesie niebezpieczeństwa związane z trudnością poskromienia dzikich namiętności jakie potrafi zrodzić (Bob i reszta). Tym bardziej utwierdza mnie to w przekonaniu o słuszności mojej interpretacji "niebieskiej róży". Tu chodzi właśnie o jakieś smutki, troski, tragedie związane z miłością.

Introverder

Mam tyle wątpliwości, że chciałem nie pisać w tym momencie nic. Widzę, że jeszcze będę musiał co najmniej raz obejrzeć film, ażeby dojść do całościowej koncepcji tej postaci.

Mam jednak jedną myśl, rzuconą na podstawie (wybranej części) tego co napisałeś.

Leland = ofiara .

Szkoda, że w filmie tego całego szantażu nie widać (został wycięty w montażu), ale istnieje spora szansa, że pojawi się on jeszcze w tym roku w zapowiadanym tegorocznym wydaniu "pełnego" "FWWM". Szkoda, że Lynch nie był konsekwentny i można spokojnie wydzielić Lelanda serialowego i tego znanego z filmu. Również postać Mike'a różni się diametralnie. Najlepiej by było, jakby "sequel" powstał jeszcze przed "nakręceniem" odcinków serialu.

Bo tak naprawdę nie da się powiedzieć, który Leland jest prawdziwszy... W serialu właściwie zawsze wiadomo z jakim Lelandem mamy do czynienia. Co więcej Maddie traktuje owszem "czuło", ale jednak normalnie ( mimo, że postrzega ją jak Laurę). W filmie nie ma jakby wykorzystanej koncepcji "doppelgangera" , to jest mój wniosek, aczkolwiek wiem, że wcześniej doszedłeś do podobnego (co jest rzadkością nasze poglądy w sposób naturalny się zbiegły Razz

). Wracając do Maddie - kiedy jest taka jedna charakterystyczna scena:
- Maddie siedzi na kanapie, płacze i utyskuje (odtwarzam z pamięci, więc pewne "duperele" mogą być inne), że każdy ją traktuje jak Laurę i że ona nie może już tego znieść. Leland niezwykle czuło ją tuli i pociesza. Jeśli Leland miałby być pedofilem, inaczej okazywałby raczej swoje "uczucia" względem niej. Bo z tego co wiem, pedofilia jest stanem "permanentnym", który prześladuje osoby chore. Nie można być w jednej chwili normalnym, a za chwilę wykazywać symptomy tej choroby. Mówię na podstawie tego co mi się wydaje. Jest normalnym, troskliwym i serdecznym wujkiem.
A teraz kontrast: zjawia się BOB i Leland jako "doppelganger"/BOB rozpoczyna swój "taniec". Co się stanie, jeśli ktoś uzna, że miłość do Laury w wykonaniu Lelanda była "za silna". Nie da się tak powiedzieć ani postawić znaku "większe" w którąś stronę (między miłością rodzicielska, a tą na linii "para zakochanych").

Podchodzę do tego, jakby od drugiej strony, bo innym sposobem nie wypracowałbym własnych wniosków. Od biedy za pedofila można uznać BOB-a. Jakim prawem mówisz, że miłość Lelanda do Laury była "zbyt silna"? Tak naprawdę nie wiesz, co czuje ojciec po stracie córki (ja też nie). Biorę poprawkę na to, że Leland normalny jednak nie był.

Introverder

Moja niechęć wynika z tego, że sprawa nie należy do gatunku tych "lekkich" czy "normalnych".

Jak ktoś jest chory psychicznie, to czy analiza jego zachowania coś da w ogóle? I czy można tak naprawdę ocenić "bezpiecznie" motywy działań takiej osoby. Bo cały czas patrzy na to osoba, która nie "siedzi w skórze" tego człowieka. Może jej się wydawać, że ją rozgryzła, a potem co? Widziałeś "Identity"? Wg mnie film jest przestrogą przed zakładaniem czegoś na pewno w tego typu sprawach.

prawdziwek

Introverder

prawdziwek

Introverder

Jeszcze prosty wniosek:

skoro Hawk mówi o tym, że Czarna Chatka jest drogą do doskonałości. Tyle że jest pewien szkopuł - Zły Bliźniak, a Dale o nim wie. Wiemy również, że jest to nasz "cień". Czemu z nim nie walczył, tylko uciekał jak tchórz? Czy aż takim szokiem było zobaczyć siebie, jako kogoś innego, że ta wizja "kogoś innego" w jego ciele, go tak sparaliżowała. To jest mój pomysł w tej sprawie. Nikt tego jeszcze nie napisał, a mi się wydaje to najprostsze wyjaśnienie, a jednocześnie "boleśnie" prawdziwe.

prawdziwek

Chatka jako droga do doskonałości? Ja potrafię to łatwo wytłumaczyć. Każdy kochający musi przejść jakieś swoje piekło. Stoczyć batalię z własną popędliwością, z własną wolą zwierzęcą (BOB), ze wszystkim tym, co skłania go do złego (Karzeł). Od tego, jak się sprawdzi w trudnych sytuacjach (czy wykaże się strach, czy odwagą), zależy jego przyszłe szczęście.

Ale to wymaga interpretacji istot z Czarnej Chaty jako "aktorów walki wewnętrznej".

Spostrzeżenie dotyczące reakcji Coopera na Doppelgangera wydaje mi się zupełnie trafne.

Introverder

Introverder

Introverder

Mam jeszcze taki pomysł: Annie była przyczyną jego porażki, a na pewno jej postać jest tu kluczowa (plus osoba Caroline). Jeśli nie pogodził się z jej śmiercią to duchy z Czarnej Chatki znalazły jego słabość, czuły punkt. I tak wg mnie nie zrobił nic złego.

To co Cooper sobie zarzuca, nie było tak do końca od niego zależne (sprawa z Caroline i Pittsburgh). Stwierdził, że popełnił błąd zakochując się w nie tej kobiecie, co uśpiło jego czujność. Został zaskoczony, czy powinien być w ogóle z tego rozliczany(?)Kwestia sporna. Co więcej, swoje "winy" odpokutował.

Co do łączenia Judy z Cooperem, jest to czysty domysł.

Jeśli major Briggs ma twardy kręgosłup moralny, to Coop posiada go również. Zakochał się - ludzka rzecz. Czy człowiek ma do końca na to wpływ?

Zreszta Caroline była jego pierwszą (i do czasu Annie jedyną) kobietą. Z opisu wiemy, że była delikatną osobą, podobną do Annie.

Wizja podążającego za Cooperem jego "ciemnej strony" (uosabianej przez Windoma Earle'a) wydaje się groteskowa. Właściwie jest jasne, dlaczego Earle chciał się mścić na Cooperze, że ten zakochał się w jego żonie, a ona w nim. Ale z tego co pamiętam Windom zamordował kogoś, a Caroline to widziała, bo ją porwał razem z nim (faszerując narkotykami, coś takiego). Dopiero potem obaj zostali przydzieleni do bycia jej "ochroną".

Wysuwam teraz taką hipotezę: Windom celowo (jako osoba obłąkana) doprowadził do sytuacji, że Cooper zakochał się w jego żonie. Sam to sprokurował (znając jeszcze gusta/upodobania Dale'a i jego samego "na wylot"), by potem czerpać podwójną, jakąś dziką i nieludzką satysfakcję z upieczenia 2 pieczeni na jednym ogniu. On (Earle) gra wedle reguł własnej gry, które sam ustala i w trakcie zmienia. Życie ludzkie nie przedstawia dla niego żadnej wartości. Jego bawi po prostu cierpienie innych, bo sam wewnętrznie stęka z bólu Razz

. Nie ma tak naprawdę własnego prywatnego życia, więc robi co w jego mocy, żeby inni nie byli szczęśliwi.

Skoro już były wysuwane wersje Windom=Cooper, to tą moją/powyższą można b. łatwo uzasadnić.

Introverder

prawdziwek

1) Po pierwsze: Ja używam słowa "miłość" jako ogólne określenie sfery erotycznej, czyli wszystkiego tego, co może symbolizować Wenus (zakochiwanie się, bycie ze sobą, sex, zazdrość i wszystkie inne rzeczy z tym związane). Ja nie potrzebuję ustalać co to jest "prawdziwa miłość". W ogóle tego rodzaju zbitki mi się nie podobają - "prawdziwa miłość", "prawdziwa wolność" itp. Ktoś, kto tych określeń używa, uprawia moim zdaniem tanią propagandę.

I tak też interpretuję słowa, że miłość i strach otwierają drzwi do Chat.

Natomiast Ty, takie odnoszę wrażenie z Twoich postów, masz własną koncepcję tej "prawdziwej miłości" i w tym duchu chcesz interpretować te słowa. (Do tej właśnie koncepcji odnoszę się mówiąc o myśleniu życzeniowym. Nie znam jej, domyślam się jedynie jakiego ona może być rodzaju.) I dlatego Tobie nie pasuje moja interpretacja i w ogóle mam wrażenie, że w tym punkcie trudno się nam dogadać. Jednak mam nadzieję, że gdy zastąpię słowo "miłość" - ogólnym sformułowaniem "sfera erotyczna", to nie powinno być dalej nieporozumień. Uważam więc, że problem Chat jest związany z tak właśnie bardzo szeroko rozumianą sferą erotyczną, co symbolizuje owa nieszczęsna rzeźba Wenus w Chacie.

2) Co do Lyncha - on ma być może koncepcję prawdziwej miłości, ale wyraźnie nie jest moralizatorem. Nie daje recept na szczęście. Nawet ta najbardziej szczera miłość związana jest prawie zawsze z jakimiś problemami:

Ed i Norma - uwikłanie w relacje z innymi partnerami
Donna i James (swoją drogą najgorszy wątek melodramatyczny w całym TP) - jakieś wewnętrzne problemy Jamesa, opory natury moralnej itd.
Dale i Annie - no właśnie w tym sęk, że nie wiemy, o co chodzi, a z drugiej strony sugeruje się, że jakieś problemy tu występują przynajmniej po stronie Coopera. Niestety, jak już wielokrotnie powtarzałem, trudno znaleźć przełożenie scen z Czarnej Chaty ze scenami, które widzimy w serialu wcześniej. Jedyne co się nasuwa to to, że obydwoje mają "bagaż".

Ale co jest tutaj najważniejsze: Lynch pokazuje tutaj różne związki, ich problemy, a ocenę pozostawia widzowi. Dlatego odwoływanie się do koncepcji "prawdziwych miłości" przy analizie treści filmu uważam za nieuprawnione. Oczywiście możemy wyrażać tu pewne sądy tego rodzaju, ale jako WŁASNE ZDANIE i nie sugerować, że to jest ZDANIE LYNCHA.

3) Jeszcze raz mówię, że koncepcja Windom=Cooper służyła wyłącznie zilustrowaniu tego, jak karkołomne musiałyby być interpretacje wydarzeń w Czarnej Chacie na podstawie ostatniego odcinka. Tu się bowiem zakłada jakieś bardzo silne związki między tymi postaciami - jakieś fatum.

4) O Windomie nie wiemy właściwie nic poza tym, że jest niezwykle sprytny i inteligentny, a zarazem niesamowicie perfidny. Nie wiemy jednak nic o jego innych motywacjach, o tym, czy był taki od zawsze, czy stał się taki wskutek jakiś konkretnych wydarzeń. Przyznam, że nie lubię tego typu postaci, tzn. takich które są zbyt jednoznaczne. Na tej samej zasadzie nie podobała mi się matka Luli z "Dzikości Serca" - osoba, o której nie można było powiedzieć nic pozytywnego, nie można także znaleźć sensownego wytłumaczenia jej czynów. Uważam, że z oglądania ścierania się bohatera pozytywnego z tak perfidną jednostką, tak na prawdę nic dla widza nie wynika. Chyba, że jest to jakiś motyw wypróbowywania tego bohatera.

Wracając do Coopera, jeśli Windom go wypróbowuje, to nie do końca wiadomo do czego ta próba zmierza i dlaczego Cooper musi ponieść aż tak daleko idące konsekwencje.