www.lynchland.eu

doggod

WEGTF

konetzke

W ogóle nie wnikałem już (zresztą przeważnie tylko patrzę a nie oglądam) w to o czym jest film bo rozeźliła mnie scena z początku z Zabriskie i Dern. Jak wspominałem na gorąco tą scenę to aż mnie dusiło w mostku. Nie mam natomiast jakiegoś w miarę na poziomie wyjaśnienia dlaczego. Tak się stało i uwierało mnie na tyle, że przeszkodziło w dalszym odbiorze. Normalnie bym się w ogóle nie odzywał, no bo cóż: nie zrozumiałem to nie biorę udziału w dyskusji. Opisanie co czułem po obejrzeniu niczego nie wnosi.

doggod

EWGFTW

Introverder

To skoro już rozmawiamy o oglądaniu/patrzeniu na filmy (jak kto woli Razz

), to jeśli idzie o moje oglądanie filmów, to mam "manierę" rozbierania każdej scenki na czynniki pierwsze - każdy motyw musi być uzasadniony, jeśli nie jest, to albo ja czegoś nie zrozumiałem (bądź zrozumiałem błędnie) - co zawsze należy zakładać na pierwszym miejscu, bo stawianie się z góry ponad reżysera nie jest najlepszym pomysłem, ALBO (co też się zdarza - nie wszystkie produkcje są ambitne czy dobrze zrealizowane) występują luki, pewne rzeczy są "doklejone" na siłę i czasem z przerażeniem stwierdzam: "Boże, to się nie trzyma kupy" albo "Ale reżyser poszedł na łatwiznę/ściemnił, każąc samemu widzowi dokonać tzw. "skrótów myślowych". Jeśli ktoś wie, co w języku polityków oznacza termin skrót myślowy, to nie muszę nic już mówić Wink

.

Pozdrawiam,
Introverder.

Gość

Moźliwe wyjaśnienie (po czesku):

Jednoznačně pochopit film dle mého mínění nelze, jelikož chybí jednoznačná vodítka. Kde je realita? Komu se to celé odehrává v hlavě?

První možnost. Skoro celý film je fantazie té mladé hnědovlasé manželky, která sedí na kraji postele, brečí, dívá se na "televizi" a přitom v hlavě běží její "film".

Druhá možnost. Skoro celý film je vědomá fantazie té šílené sousedky při návštěvě herečky Nikki.

Třetí možnost. Herečka Nikki se tak oddala své filmové roli, že ztratila pojem o tom, co je realita a filmová fikce.

Já se přikláním k první možnosti a to proto, že na začátku filmu je zobrazen její "sex s klientem", který je ale podle mě ve skutečnosti jen její nevěrou s cílem otěhotnět, protože manžel nemůže mít děti... Potom je prostřih, kdy po tom milování sedí na posteli v hotelu a vzápětí "někde" v nějaké místnosti připomínající původní pokoj, kde pláče a sleduje "televizi", ve které zrychleně běží sitcom s králíky a návštěva šílené sousedky u Nikki. Na to, že ale televize není skutečnou televizí, je ve filmu několikrát poukázáno. Jakoby tím "pokojem s televizí" Lynch naznačoval, že jsme v mysli té ženy, v jejím nevědomí, ...že je v kóma. Myslím tím stav sníženého vědomí, kdy je porucha vědomí na stupni kómatu, tzn. že člověk je ve stavu vigilního kóma (bdělé kóma), tedy má otevřené oči, zachované reflexy, ovšem nereaguje vůbec na jakékoliv podněty (štípnutí, zatřesení, oslovení). Takže od začátku sitcomu až skoro do konce filmu, kde tato hnědovlasá žena uslyší přicházet manžela se synem, sledujeme její fantazii v kóma, do kterého se dostala při tom (asi brutálním) sexu a při kterém otěhotněla. Kóma trvalo přibližně 8 let podle věku jejího dítěte. To, co prožívala v tom stavu, sledujeme necelé tři hodiny. Asi i proto je ve filmu několikrát naznačeno, že čas nehraje roli. Konec filmu zobrazuje její probrání se z kóma. Syn už je veliký a její manžel se s jeho nevlastním a jejím vlastním synem za ní vrací domů. Laura Dernová pak byla její projekcí a naší průvodkyní v té její původně uvězněné mysli.

Konkrétně:

Hnědovláska (lost girl) se zamilovala a vdala za muže s polskými kořeny. Mají dům č. 1358 někde v Americe a chtěla by s ním otěhotnět, což se pořád nedaří. Ve lsti mu řekne, že je těhotná a on se přizná, že nemůže mít děti, protože v polském městě, kde vyrůstal, byla chemická továrna, která vypouštěla něco do ovzduší. Její mateřský pud je tak silný, že se rozhodne otěhotnět s jiným mužem, možná s ním sdílet i budoucí život, kterého poznala v baru. Je to sympatický mariňák ze Severní Karolíny. Poslední věc, kterou si před upadnutím do vigilního kóma "mlhavě" pamatuje (proto ty "zamlžené" obličeje na začátku a řeči "To je ten pokoj?", "Nepoznávám ho."), je příchod s mariňákem do hotelového pokoje. Tohoto muže ale neodhadla správně a proto jejich následný sex je spíš jejím "znásilněním", za který by mu "nejraději vypíchla oko a rozmačkala koule". Potom upadne do kóma (neustálé prostřihy na její obličej v celém filmu -> je to "příběh" této ženy), kde v její "myšlenkové fantazii", kromě jiného, sledujeme i její skutečné pocity, kde si připadá (připadala) jako děvka, protože musela být nevěrná. Možná sledujeme i její porodní bolesti ("bolesti po zapíchnutí šroubováku do břicha", šroubovák v podbříšku -> penis v pochvě) atd. Na konci filmu se z tohoto bdělého kóma probere, uvidí, že je v domě svého manžela, běží ho přivítat a s ním i svého syna, kterého porodila v nevědomí.

Pár postřehů:

a) Prostitutka ze začátku = hnědovlasá dívka (lost girl).

Je tam střih, kdy "prostitutka se zamlženou tváří" sedí polonahá na kraji postele a vzápětí vidíme, že polonahá sedí na kraji postele ta hnědovlasá dívka sledující "televizor". To podle té mé teorie znamená, že hnědovláska po sexu upadla do vigilního kóma a její mysl je abstrakčně uvězněna v "pokoji s televizí".

b) Skroro celý film je iluzí hnědovlásky (lost girl) v kóma.

V té "televizi" sledujeme, ta hnědovláska sleduje, zrychlené záběry sitkomu a příchod šílené sousedky za herečkou Nikki. Pokud je "pokoj s televizí" pouze abstrakčním zobrazením uvězněné mysli (vigilní kóma) té hnědovlasé ženy, potom by už v normální rychlosti zobrazené záběry sitkomu, příchod sousedky a její následný rozhovor s Nikki plus další s tím logicky související záběry, měly být výplodem této uvězněné mysli. Stejně jako sen je iluzí vycházející z reality, tak i to, co by prožívala ta hnědovláska v kóma, by mělo nějaký reálný podklad. Takže herečka Nikki může být skutečnou herečkou, kterou ta dívka někdy předtím sledovala ve skutečné televizi, ale ten příběh Nikki z natáčení by byl její iluzí.

c) Upadnutí do kóma a probrání se z něho.

Ten začátek na mě působí, jakoby té hnědovlásce odcházela vědomá mysl přes předvědomí (pokoj č.47 s králíky) do nevědomí a konec, jakoby se její vědomá mysl navracela zpátky z nevědomí (chodby před pokojem č.47 strážené démonem) a předvědomí (pokoj č.47). Působí to na mě tak i díky textu výborné "Polské Poémy", ve které na začátku filmu Chrysta Bell zpívá "Na druhé straně vidím světlo, dmoucí se vlny. Je to daleko odtud, daleko od tebe." a naopak na konci "Vidím světlo. Opět dýchám a vím, ...budu muset žít. Slyším své srdce bít, vidím vaše tváře. Své ruce ovládám, jak si přeji... Něco opravdu přichází, něco se děje.".

V hotelovém pokoji po upadnutí do kóma je polonahá, doma po "probuzení" je už samozřejmě oblečená. To, že běží z hotelového pokoje po krásné chodbě, potom z ničehonic po škaredých schodech a najednou je doma, podle mě znázorňuje ten její návrat do vědomé mysli (abstrakce). Uvědomění si toho, že naposledy byla při vědomí v hotelovém pokoji a teď je doma. Přirovnal bych to k probuzení doma po "oknu" z alkoholu.

Podle "Tibetské knihy mrvých" má umírající člověk vizi, ve které vidí zvířata. Člověk ve vigilním kóma je na hranici mezi životem a smrtí. Možná proto jsou ve filmu ti lidokrálíci - ani lidé ani zvířata.

d) Axxon N.

"Axxon N" by mohlo znamenat po vyrušení jednoho "x" a jednoho "N" "Axon", což je nervové vlákno. Přerušené nervy nevedou signál. Když se hovoří o přerušeném nervu, myslí se tím právě nervové vlákno, axon. Axon je schopen, na rozdíl od těla neuronu, po přerušení dorůst a opět se napojit. Ve filmu se několikrát objevují nápisy "Axxon N". Mohlo by to odkazovat na poškození mozku (vigilní kóma) a možnost postupné obnovy mozku (dorůstání axonů) až k vědomému vnímání a pohybu.

Závěr:

Myslím si, že "lost girl" chtěla sdílet budoucí život a vychovávat budoucí dítě s milencem, ve kterém se spletla a kvůli kterému upadla do kóma při jejich prvním sexu, kde se nečekaně projevil jako sadista. Myslím si, že se to stalo v nějakém hotelovém pokoji a také, že sex s ním vnímala jako nevěru hlavně proto, že ještě pořád byla vdaná a byla věřící (její modlení v jednom záběru). Také si myslím, že ještě pořád svého muže měla ráda, ale ten ji prostě nemohl dát dítě, protože byl neplodný, k čemuž se ji přiznal později po svatbě. Nevíme, jak v kóma přesně probíhal její život... Asi ji někdo v tom stavu objevil v hotelu, převezli ji do nemocnice, později porodila syna a po určité době si ji manžel odvezl domů i s chlapcem, kterého vychovával. Na konci filmu se doma v ložnici z kóma probrala a běžela uvítat navracejícího se manžela. Přitom zjistila, že má syna.

doggod · Wysłany: Pon 19:34, 10 Mar 2008 Temat postu:

Ogladnąłem wczoraj po raz 4 ten film. Jest to mistrzostwo świata. Moim zdaniem najlepszy film LYNCHA, choć w wielu aspektach rozwija historię, która była kanwą "Mulholland Drive". INLAND EMPIRE jest jeszcze bogatszym znaczeniowo filmem, bardziej złożonym i bardziej przenikliwym w aspekcie relacji, jakie zachodzą między marzeniami i przeszłością człowieka, ale również jego przeznaczeniem i ułudą wolności. Szczerze mówiąc, jeszcze nigdy tak przenikliwego filmu nie widziałem, tak konsekwentnego i spójnego. Ci, którzy sie zrazili po pierwszym obejrzeniu, powinni ten film zobaczyć po raz drugi i trzeci, naprawdę warto!

Pylina · Gość

Ma ktoś polskie napisy do 'More Things That Happened' ? Nie mogę nigdzie znalezc ...

pjhmoon

Takze uwazam ze Lynch przez swoj autorski wybór czyli formę w jakiej zrealizowal IE i pewna konsekwencje osiagnal wiele jesli chodzi o przedstawienie zakamarków człowieka i jego pamieci. Film "sklada sie" widzowi przez wyjatkowo wytrwale jego obejrzenie. Jednak nie nazwalbym go najlepszym filmem pod swiatlem fleshy planu filmowego. Tym niemniej film potrzebny. Ale mysle, ze to rozumie sie samo przez sie.

DamnFineCoffee

Inland Empire obejrzałam dopiero niedawno, gdy się ukazał w Gali. Obejrzałam go raz i nic nie rozumiałam, ale twardo siedziałam te 3 godziny, bo czułam, że coś z tego będzie. Trochę się jednak wynudziłam i nie miałam na niego później ochoty.

Dziś obejrzałam po raz drugi i chyba doznałam olśnienia. Ustalmy, że nie czytałam tu nic, co Wy napisaliście o tym filmie, aby nie przesiąknąć Waszym tokiem myślenia.

A więc, co dziś mi się udało zrozumieć albo właściwie co dziś zaczęło mi się wydawać, to to, że po prostu mamy dziewczynę, która marzy o karierze aktorskiej. Ale tylko marzy, wyobraża sobie, to się nie dzieje naprawdę. Laura Dern jest tym, co by mogło się stać z Gruszką, gdyby...

A kluczowa wydaje mi się scena, kiedy Gruszka biegnie do swojego mieszkania, podbiega do męża itd. Wybiera swoje "proste życie", zamiast zgubnej kariery w Hollywood.

Gruszka jest tu jakby mądrzejsza od Diane z MD, bo ta pierwsza potrafiła wyciągnąć wnioski mocą samej wyobraźni, nie musząc być "mądrą po szkodzie". A Diane nawet realne wydarzenia nie dały do myślenia.

Dobrze rozumuję, czy jestem daleko od sedna?
Powiedzcie mi tylko coś w stylu "ciepło" lub "zimno", bo na razie nie che znać szczegółów.

Chcę go sama dalej rozgryzać, bo prawdę mówiąc, to co zaczęłam dziś czuć do tego filmu, mnie bardzo miło zaskoczyło. Chyba "między nami" zaiskrzyło Very Happy

doggod

Każdy pojmuje ten film (i nie tylko ten) na swój sposób. INLAND EMPIRE (jak inne również filmy LYNCHA) posiada kilka poziomów interpretacyjnych. Twoja interpretacja może być jednym z nich...

Jest tylko jedno "ale", albo nawet ich kilka.
Pa pierwsze, aby być usatysfakcjonowanym w miarę ze swojej interpretacji, należy dany film pojmować całościowo, a nie fragmentarycznie i wyrywać z kontekstu sceny, dialogi, etc. Wobec powyższego, skoro zwróciłaś największą uwagę na DOKONANIE WYBORU przez postać, którą grała GRUSZKA, dlaczego tak dużo mówi się w tym filmie o remake'u jakiegoś tam filmu i co mają znaczyć powtarzane przez jak mantra słowa o "konieczności uregulowania rachunków"?

I po drugie - nie uważasz, że banalnym wydaje się pomysł zrobienia filmu o tym, by pokazać marzenia i dylematy niedoszłej gwiazdy filmowej, która jednak decyduje się na życie w pieleszach domowych?

DamnFineCoffee

Ojj doggod, Ty znowu odczytujesz to co napiszę baaaaardzo dosłownie. Już takie coś miało miejsce w przypadku Twoich wypowiedzi. No dobra. A więc tłumaczę.

Przecież nawet jeśli zwróciłam uwagę, na tą scenę z Gruszką, wskazując ją jako kluczową, to nie zachwycam się faktem, że tak mądrze postąpiła jakaś aktoreczka. Uważam, że w ogóle robić filmy o jakichś biednych aktoreczkach jest po prostu głupie.

Ale ani Lynch (przynajmniej mi się tak zdaje) nie rozczula się w swoich filmach (IE i MD) nad zawodem i życiem aktoreczek, ani ja nie mam takiego zamiaru te filmy oglądając.

Chodzi mi przecież o człowieka w ogóle, każdego z nas, o to jakich dokonuje wyborów życiowych i jakie to niesie konsekwencje. A to, że zostało to zobrazowane na przykładzie aktoreczki, ma akurat dla mnie najmniejsze znaczenie, wręcz znikome.

Mała rada dla Ciebie doggod: Wystaw przed siebie jedną rękę z rozłożonymi palcami. Spójrz na któryś palec - będziesz widział ich 5. A teraz spójrz na dalszy plan, daleko za ręką - zobaczysz 10 palców. Po prostu patrz dalej, a zobaczysz więcej.

doggod

Po pierwsze nic nie powiedziałem o tym, ze "zachwycasz sie faktem". Napisałem jedynie jedynie, że "zwróciłaś uwagę", bo zwróciłaś, o czym sama na początku napisałaś.

Po drugie- jesli zatem piszesz tutaj coś o swojej intepretacji, to pisz precyzyjnie o co ci chodzi. Jesli piszesz, że film jest o "aktoreczce', to ja tak to rozumiem, a jesli chcesz pisać, główna bohaterka jest jedynie figurą stylistyczną, tzw. "everymanem" - to napisz to na początku. Nikt nie jest wróżką, i nie musi ci czytać w myślach. Unikniemy wtedy niepotrzebnych nieścisłości.

Później napisałaś, jak sądzę meritum swojej interpretacji, że "chodzi przecież o człowieka w ogóle, każdego z nas, o to jakich dokonuje wyborów życiowych i jakie to niesie konsekwencje". No ale dalej taka teza niczego nie wyjaśnia w kontekście filmu. Jak ty widzisz rozwinięcie tej tezy w filmie IE i jakie dostrzegasz wnioski? To jest istota tego filmu, a nie zawieszone w powietrzu stwierdzenie, z którego nic nie wynika.

PS. Spełniłem twoją radę. Niestety, jak widziałem pięć palców na początku, tak widziałem tylko tyle potem. U kogo "zioło" lub inny "towar" kupujesz? Powinnaś chyba zmienić dilera...

DamnFineCoffee

Ty masz chyba jakiś problem... Nie tylko ja na tym forum zwracałam Ci uwagę na zaczepność Twoich postów. Pora wyciągnąć jakieś wnioski.

Widzę, że lepiej pozostawiać Twoje wypowiedzi bez komentarza...

doggod

prawdziwek

ad. DamnFineCoffee

Ja nawet nieco zbliżoną pod pewnymi względami interpretację forsowałem na początku, nawet z kimś zdarzyło mi się przy okazji pójść na noże...

A wracając do rzeczy: Twierdzę wciąż to, co dawniej, że kinematografia Lyncha to głównie opowiadanie banalnych historii przy pomocy niebanalnych środków. Z wyjątkiem 'Prostej historii', gdzie mamy akurat banalną historię opowiedzianą banalnymi środkami. To co się liczy w filmach Lyncha, to nie historia, która się za tym wszystkim kryje, ale możliwość jej licznych interpretacji, sensów. Dlatego właśnie oglądamy zamiast linearnie toczącej się akcji mnóstwo fragmentarycznych i subiektywnych interpretacji wydarzeń, będących albo projekcją myśli bohatera albo komentarzem autora. Filmy te są bowiem właśnie o tych sensach, które ludzie nadają zwykłym wydarzeniom. W związku z tym, uznaję zarazem, że historie są banalne, jak i to, że dzieło, które je przedstawia banalne już nie jest.

Kwestia "remake'ów", jak dla mnie, nie musi spędzać snu z powiek zwolennikowi koncepcji, że chodzi o "decyzję". Remake - czyli rozważania, że ktoś już kiedyś coś takiego zrobił i nie wyszło mu na dobre. Płacenie rachunków - obawa przed tym, że będzie trzeba ponieść konsekwencje.

Hollywood oczywiście należałoby rozumieć w takim wypadku metaforycznie - przede wszystkim jest to pokusa lepszego, ciekawszego życia u boku kochanka.